Auteur: lindaderoos

Afscheid nemen op de IC, van je geliefde, je kind of je ouder; dat gebeurt best vaak en het zijn super ingrijpende gebeurtenissen. Hoe belangrijk is het dan dat er mensen naast je staan in jouw verdriet.

Hoe toepasselijk, deze titel, als je kijkt naar de oorlogen die momenteel gaande zijn in de wereld. Zijn de vechtende soldaten crimineel, of juist helden? Het is maar net vanuit welke hoek je kijkt. Of welke informatie tot je komt, op basis waarvan je een oordeel velt.

In 2014 heb ik de 4-jarige coach/ counselingsopleiding afgerond aan de Academie voor Integrale Menswetenschappen. Om er vervolgens nooit iets mee te hebben gedaan, vanwege 1 álles bepalend inzicht wat me toen plots toeviel.
Mijn gastcolumn in het tijdschrift InZicht met als thema: ‘Sleutelen aan iets wat er niet is, nonduale coaching en therapie’.

Verslaving is een ziekte, een vrij ernstige ook. Een oordeel over een verslaafde is zo geveld, maar heb ik in hun schoenen gestaan? Nee.

Natuurlijk wil ik andermans geloof respecteren, dat is bijna een dagelijkse oefening op de IC. Maar wat is dat toch met geestelijke leiders – dit kan overigens zowel religieus als spiritueel zijn – die vanuit de macht die ze nemen (of krijgen van volgelingen) maar alles denken te kunnen zeggen of doen. Daar ontbreekt wat mij betreft alle realiteitszin en nederigheid ten aanzien van de natuur en het leven.

Drugs gebruiken op een feest of dance event is helemaal hip en happening. Tótdat je door het gebruik op de IC terechtkomt, zoals Hidde. Gelukkig kan hij het nog wél navertellen.

Deze dienst werkte ik op de SEH ipv op de IC, wegens grote drukte aldaar. Dat was intens! Ik ben voorstander van deze uitwisselingen, om zo meer begrip en respect voor elkaars werk te krijgen.

Deze column is een pleidooi voor de ‘wie ben ik poster’ op de kamer van de IC-patient. Ze zijn vaak een ingang voor mooie gesprekken.