Winterblues
De winter heerst momenteel over Nederland, en dat terwijl het nog herfst is. Sneeuwvlokken breien een wit sprei over de aarde. Sleetjes en sneeuwpoppen versieren het straatbeeld. Winterpenen, voor zowel neuzen als hutspotten, zijn niet aan te slepen. En in Friesland is er nog maar één gedachte: de Elfstedentocht. Maar vorst en sneeuw samen geven enorme rotzooi op het water, dus die Friezen kunnen voorlopig nog even oefenen met klunen.
De winter, ik hou ervan. Kacheltje flink omhoog en pantoffels plus drie paar sokken aan, want mijn oude huisje kent vele tochtgaatjes. Kaarsjes die mijn huis en hart verlichten.
En toch, winter in combinatie met de maand december geeft ook onrust. Zeker als je single bent. Het sinterklaasfeest kun je nog prima aan je voorbij laten gaan. Ofwel, gewoon enorm genieten van (chocolade)kruidnoten, schuimpjes en chocolade letters, ook om wat lijfelijke winterbanden aan te leggen. Maar aan wie bied je jezelf dit jaar weer aan met de kerstdagen? Of wat te doen met Oud en nieuw? Gewoon maar vroeg met je kop onder het dekbed zodat je die knallers, ontploffende champagneflessen en gezelligheid op straat niet hoort? Het is toch te bizar voor woorden dat het iedere dag van het jaar prima zou zijn om alleen in huis te vertoeven, maar dat uitgerekend met kerst en oud en nieuw de eenzaamheid je enorm strak omhelst?
Een vriendin van me, single, vroeg zich af of we de maand december niet gewoon kunnen schrappen uit de jaarkalender. Een sterk idee van haar. Het zou ook echt een heel aantal 1-persoons zelfmoordaanslagen schelen bij mij op de IC (lees: jezelf naar beneden laten vallen van 10 hoog, of met grote snelheid bewust een boom raken). Of er met het vallen van de bladeren ook de zekering in je hoofd uiteenspat, die de stroom voorziet naar gedachten aan weer betere en blije momenten in de toekomst.
Single zijn in de decembermaand. Dat moeten er zo’n 2,2 miljoen zijn volgens de statistieken. Dan moet het toch mogelijk zijn elkaar deze maand door te helpen? Een soort van lotgenotengevoel te creëren? Is het dan misschien een idee dat we als singles (lees ook alleenstaanden) elkaar deze maand een kaartje sturen? Kaartjes die buiten de ‘onpersoonlijke doch goed bedoelde kerstkaartjes met alleen een naam erop’ vallen. Zo’n geschreven kaartje op de deurmat is toch hartstikke leuk, het geeft even een hart onder de riem. Doen?!
Nu is het alleen nog even de vraag wat te doen met de eenzamen die in een relatie zitten. Misschien moeten die gewoon hun partner weer eens een lief kaartje of een liefdesbrief sturen, zoals ze ooit vast ook gedaan hebben.
Goh, ik ben benieuwd. Een verrassende decembermaand gewenst!